Wanneer ging je op pensioen? Een carrière van 45 jaar, dat is indrukwekkend!

Op 1 januari 2025, inderdaad na 45 jaar als postbode.

Hoe vier je je laatste werkdag?
Het wordt vast een lange dag met veel emotionele momenten.

Je kent Hoeilaart waarschijnlijk door en door. Zijn er nog plekken die je niet kent?
Ik ben geboren en getogen in Hoeilaart. Ik ben 8 jaar vervanger postbode geweest. Dat wil zeggen; alle rondes bedelen. Geen straat of wijk is mij onbekend.

Wat is je mooiste herinnering aan je jaren als postbode?
Dat is moeilijk te kiezen, want er zijn er zoveel! Het sociale contact met de mensen springt eruit, zoals vroeger boodschappen doen voor alleenstaanden of ouderen, naar de apotheek of beenhouwer gaan, kolen ophalen voor de kachel uit de kelder... Ook de band met collega’s was heel bijzonder. We stonden echt op één lijn, al hadden we ook minder leuke momenten, zoals de overvallen op ons kantoor.

Hoe heb je Hoeilaart zien veranderen?
Heel veel is veranderd. Hoeilaart stond vroeger bekend als het "glazen dorp" door de vele serres, die nu allemaal verdwenen zijn. Er zijn veel nieuwe nationaliteiten bijgekomen, wat een verrijking is. Mijn meertaligheid heeft me daarbij geholpen. Ik heb 37 jaar in wijken zoals Nilleveld, Waversesteenweg en Schimpstraat gewerkt waar ik een band opbouwde met de inwoners.

Hoe is je werk geëvolueerd in die 45 jaar?
In het begin draaide alles om brieven en huis-aan-huisreclame. Pensioenen betaalden we drie keer per maand in cash uit, wat altijd gezellige momenten opleverde met hier en daar een glaasje voor de gezelligheid.

Nu is het werk meer een pakjesbedrijf geworden. De persoonlijke contacten zijn minder intens, en collega’s komen uit verschillende streken, maar dat zorgt soms voor boeiende gesprekken.

Zijn er momenten waarop je onverwacht iets voor iemand kon betekenen?
Ja, één moment blijft me echt bij. In de Schimpstraat merkte ik dat de rolluiken van een weduwe twee dagen dicht waren. Toen ik ging aanbellen, hoorde ik haar om hulp roepen. Mevrouw was gevallen en had haar heup gebroken. Ik heb meteen de politie en brandweer gebeld. Zulke momenten vergeet je niet.

Wat ga je het meeste missen, en wat zijn je plannen voor de toekomst?
Het sociale aspect van de job: de babbeltjes, koffietjes, de contacten met mensen. Het is een mooie, zelfstandige job. Voor de toekomst wil ik vooral genieten en bezig blijven: tuinieren, fietsen, en onder de mensen blijven. Hoeilaart is een actieve gemeente, dus dat zal wel lukken.

Nog iets leuks om te vermelden? Misschien het verhaal over werken in korte broek?
Vroeger mocht dat niet van de post. Later gelukkig wel, want het is veel comfortabeler, zeker in de zomer. In de beginjaren kregen we amper werkkleding: enkel een kostuum met das en kepie, en een dunne winterjas. Wat een verschil met nu!

Wil je nog iets toevoegen?
Ik ben heel fier op mijn loopbaan van 45 jaar, volledig in Hoeilaart. En ik ben vereerd dat ik vermeld word in ons lokaal infoblad. Bedankt daarvoor!